Ik wil gezien worden
Door Wim van Putten
Wim is regioleider in onze gemeente
Ik wil gezien worden
De bekende (ex) psychiater en psychotherapeut Bram Bakker meldt wekelijks op Facebook zijn hersenspinsels, de gevoelens en ervaringen die hem bezighouden. Hij schreef afgelopen zaterdag het volgende:
‘Ik krijg best wat over me heen, zo af en toe. En de commentaren zijn niet altijd even intelligent. En toch blijft iedere speldenprik, ook een onnozele, me raken. Ik weet dat ik het vaak uitlok, met mijn grote mond. En ook dat het verlangen naar bijval, medestanders en complimenten groter is dan de angst voor afwijzing (die de hele dag verstopt zit onder mijn doen en laten). Ook de schreeuwlelijk wil graag worden gezien tenslotte. Hoe ik me uit deze spagaat kan bevrijden weet ik nog altijd niet.’
Ik heb de afgelopen week zijn boek Oud Zeer gelezen, een bewogen reis om los te komen van zijn verleden en de veroordelende woorden en houding van zijn afstandelijke ouders. Voor velen is dit herkenbaar, niet iedereen heeft een liefdevolle opvoeding gekregen. Alles wat er in je jeugd tegen je is gezegd, verbaal of non-verbaal, kan blijvende impact hebben op je verdere leven. Zelfs de ouderen onder ons, kunnen zich nog wel situaties of woorden herinneren van tientallen jaren geleden, die hen hebben verwond. En soms, als er een vergelijkbare situatie zich voordoet, dan voel je die oude pijn weer even. Het kan mensen verhinderen om zich te ontwikkelen, om los te komen van die toornige blik van zijn of haar vader, die vond dat je het nooit goed deed. Of die afkeurende houding van moeder, die alles controleerde waar je mee bezig was of met wie je gesproken had. Ik spreek gelukkig niet over mijn eigen jeugd, maar ik ben dit helaas door de pastorale gesprekken met ‘slachtoffers’ vele malen tegengekomen.
Ieder mens wil gezien worden
Bram vertelt: ‘Ook de schreeuwlelijk wil graag worden gezien tenslotte.’ Ieder mens wil gezien worden, daar is niets verkeerd aan. Maar als dit verlangen ziekelijke vormen aanneemt, dan wordt het tijd dat je daar wat aan gaat doen. Je kan natuurlijk naar Bram Bakker gaan, en ik denk dat hij je zeker op weg kan helpen, omdat hij die gevoelens herkent. Maar het begint allereerst volgens mij bij het besef dat je weldegelijk gekend bent. Daarvoor hoef je niet perse naar een therapeut, ik ken een andere ‘Helper’, dichterbij huis, die kan je nog beter helpen. Hij kent je van je allereerste begin, Hij kent je diepste gedachten en heeft gezegd: ‘Jij mag er zijn! Ik ben blij dat jij er bent.’ De apostel Paulus zegt in 1 Cor. 8:3: ‘Maar wanneer iemand God liefheeft, is hij zelf gekend, door God.’
Het begin van herstel van al die vervelende afwijzende gedachten is, het besef dat God je kent en je liefheeft. Wanneer dat bewustzijn je helemaal doordrenkt, wanneer je dit besef je helemaal eigen hebt gemaakt, dan kunnen mensen je veel minder raken. Je hoort ze wel, hun woorden, je merkt hun blikken wel op, hun onuitgesproken afkeuring, maar het raakt je veel minder.
Je bent je bewust: Ik ben geliefd en ik mag er zijn, met mijn lek en gebrek. En wat doe ik dan met al die nare gedachten, die zich aan mij opdringen, die als vurige pijlen op ons af worden gevuurd? Dan citeer ik een goed advies van de apostel Paulus: ‘…en draag daarbij het geloof als schild waarmee u alle brandende pijlen van hem die het kwaad zelf is kunt doven.’ (Ef. 6:16)
